Kroniek

Het komt helaas en geregeld nog wel eens voor dat de auto van een van onze relaties wordt aangereden en waarbij de dader de benen, in dit geval de wielen neemt. Bijna niets is meer frustrerend en ergerlijk dan dit. Zelf heb ik het ook aan den lijve mogen ondervinden al had ik de pech niet over getuigen te beschikken. Er is namelijk nog een uitweg om de schade toch vergoed te krijgen en terugval in no-claim te voorkomen en wel via het Waarborgfonds. Om fraude tegen te gaan, zijn er wel een paar zeer strikte regels opgesteld. Zo dient de schade door een ander motorvoertuig te zijn toegebracht. Een fietser of simpelweg vandalisme valt daar dus niet onder. Ook dient er zo spoedig mogelijk aangifte bij de politie te worden gedaan om zodoende de identiteit van de dader nog te kunnen achterhalen. Ten slotte dient er een getuige te zijn die kan bevestigen dat de auto onbeschadigd is neergezet, beschadigd is teruggevonden en in de tussenliggende periode niet mee is gereden. Indien hieraan wordt voldaan, is de kans groot dat de schade door het Waarborgfonds wordt vergoed. Jaren geleden had ik een dergelijke schade in behandeling alleen ontbrak nog een getuigenverklaring. In een keurige brief, althans daar ging ik wel vanuit, richting onze verzekerde, verzocht ik hem de bijgevoegde blanco getuigenverklaring in te laten vullen. In een paar zinnen ervoor had ik hem namelijk uitgelegd dat de spreekwoordelijke dader op het kerkhof lag en middels die getuigenverklaring een serieus beroep kon worden gedaan op het Waarborgfonds. Niet veel later kreeg ik de ingevulde en getekende verklaring terug waarin de getuige inderdaad bevestigde dat de auto onbeschadigd was geparkeerd en beschadigd was teruggevonden. Ook kon de getuige bevestigen dat er in de tussentijd niet mee was gereden want hij had samen met onze verzekerde de uitvaartdienst van een tante bijgewoond.

Toen ik dat las, kon ik wel door de grond zakken en was mijn woordkeus in de eerder verzonden brief toch niet zo handig en gepast……

 

Tijmen Beekhuis

Het zal ergens 15 jaar geleden zijn dat mij de vraag gesteld werd. Het betrof een vraag die ik in het kader van hypotheekadvies tot dan toe niet gekregen had en waarbij ik, eerlijk gezegd, toch even met mijn mond vol tanden stond. Het had er meer mee te maken dat het voor mij zo logisch was, dat ik niet had verwacht dat mij die vraag gesteld zou worden.

Het ging ongeveer als volgt: een klant belde mij op om te vertellen dat hij een huis had gekocht, rechtstreeks van een particulier, zonder makelaar. Terloops meldde hij erbij dat ze besloten hadden om dit alles ZONDER notaris te regelen, want dat kostte toch alleen maar geld…..Ze hadden immers ook zonder tussenkomst van een makelaar gekocht/verkocht, dus dan spaarden ze  een mooi beetje geld uit…..ze vertelde er nog net niet bij dat ze ook niet van plan waren om overdrachtsbelasting te betalen. De vraag was dus of ik daar effe een hypotheek voor wilde regelen!!

Zoals gezegd stond ik wel even met mijn mond vol tanden: ik kon me nog net inhouden om vol verbazing uit te roepen: “Maar dat kan helemaal niet!!!!”. Na bekomen te zijn van de eerste verbazing, stelde ik de vraag hoe hij het dan dacht te regelen. “Nou gewoon, we zetten op papier dat ik de eigenaar word en wat ervoor de woning betaald wordt, dan zetten we daar allebei een handtekening onder, en dan zijn we er”…..

Ik probeerde hem uit te leggen dat hij hiermee niet officieel eigenaar zou worden en dat hij daarvoor juist de notaris nodig had. “Maar als we het erover eens zijn, dan is dat toch ook rechtsgeldig?” meldde hij….Na enig gepraat over en weer zag hij steeds meer in dat het niet zo slim was, wat hij in gedachten had en zijn overtuigende manier van overkomen verdween gaandeweg. Ik vertelde hem dat Nederland is opgedeeld in een kaart (kadastrale kaart), waarbij bij ieder stukje van de kaart (perceel genaamd) in het kadaster staat opgetekend wie de eigenaar is en dat dit de rechtsgeldigheid is die je als eigenaar nodig hebt om onomstotelijk vast te stellen dat jij de eigenaar bent. Indien een stuk grond (al dan niet met een huis erop) wordt verkocht, zal dit gewijzigd moeten worden in het kadaster en de enige die hierin wijzigingen kan aanbrengen is de notaris: die stuurt bij aan en verkopen van onroerend goed wijzigingsverzoeken naar het kadaster, zodat het als koper onomstotelijk vast komt te staan dat jij de nieuwe eigenaar bent. Met andere woorden: ook al zou je anders willen, naar de notaris moet je altijd, je kunt er niet omheen! Die kosten heb je dus altijd….zou het misschien daarom zo zijn dat ‘nota’ versleuteld ligt in het woord ‘notaris’…?

Wim van Deuveren